Het werken met leer speelt al een aantal jaar een belangrijke rol in mijn leven. Het is verslavend om een product in je handen te hebben dat je zelf gemaakt hebt, maar het meeste plezier haal ik uit het maakproces zelf. Het bewerken van leer is niet perse moeilijk, maar het vergt wel veel geduld. Als het lukt om dit geduld op te brengen, en elke stap weloverwogen te zetten, kom ik vaak in een soort flow die bijna meditatief is. En als resultaat heb ik steeds vaker een product als eindresultaat waar ik trots op ben.

Toch is er ook vaak frustratie, omdat ik op een punt bent gekomen waarop ik graag een volgende stap wil zetten, maar ik kom er niet helemaal uit hoe en in welke richting. Er is over het algemeen niet zoveel tijd ‘over’ in een leven met twee jonge kinderen en een fulltime baan. Ik merk dat ik een doel, of in ieder geval een richting, nodig heb om in een goede flow te blijven.

Afgelopen zomervakantie heb ik een boek gelezen van Harald Lamon: Hart voor Hout. Het boek gaat over groenhoutbewerking (snijden in vers hout) en behandelt verschillende zaken als gereedschappen, technieken en een aantal projecten om zelf aan de slag te gaan.

Groenhoutbewerking en leerbewerking zijn allebei zeer waarschijnlijk net zo oud als de mens zelf. Door het ambacht van leer bewerken te beoefenen, voel ik me soms op een hele bijzondere manier verbonden met onze verre voorouders. Je voert handelingen uit die mensen 500 of 3000 jaar geleden ook al uitvoerden. Er is echter wel een heel wezenlijk verschil: waar in de pre industriële tijd alles met de hand gemaakt werd, zijn ambachtelijk vervaardigde spullen nu vaak een luxe product. Dit vormt voor mij vaak een dilemma. Maak ik als ambachtsman kwalitatief hoogwaardige gebruiksvoorwerpen, of maak ik luxe producten voor een kleine groep mensen die zich die luxe kunnen veroorloven?

Met deze vraag in het achterhoofd, werd ik enorm gegrepen door het gepassioneerde verhaal van Lamon. Hij houdt ervan om sobere en alledaagse voorwerpen te maken die echt gebruikt worden. Bij hem staat de lepel hiervoor symbool. Hij heeft er zelfs een stuk bos én zijn bedrijf naar vernoemd!

Als ik een product van mezelf met Haralds lepel zou moeten vergelijken, kom ik uit bij een riem. Ook een riem is voor veel mensen een gebruiksvoorwerp. Maar ook in een gebruiksvoorwerp schuilt waarde en schoonheid. Juist door het jarenlange, dagelijkse gebruik kan een eenvoudig product als een riem (of een lepel) echt op waarde geschat worden en wordt de kwaliteit zichtbaar.

De belangrijkste lessen voor mij uit Lamons boek:

het grootste plezier zit in het maken zelf.
voorwerpen moeten gebruikt worden.
het is nou eenmaal zo dat handgemaakte producten vaak duurder zijn dan machinaal gefabriceerde spullen. Dit betekent niet dat je perse alleen maar luxe producten hoeft te maken. Focus op kwaliteit en vakmanschap. Er zijn genoeg mensen die hier waardering voor hebben en je spullen willen kopen.

Ik kan iedereen die geïnteresseerd is in houtsnijden in het bijzonder, of ambachtelijk vakmanschap in het algemeen, Hart voor Hout ontzettend aanraden. Door de lepels van Harald ben ik in ieder geval weer op het spoor van de riemen gezet. En er borrelen een hoop ideeën voor de toekomst!

Lepels en riemen

Pasjeshouder